utuczyć się

См. также в других словарях:

• utuczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tuczyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tuczyć się – utuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: zwiększać wagę ciała, obrastając w mięso, tłuszcz; paść się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drób tuczył się na farmie. Wieprzek szybko się utuczył. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utuczyć — dk VIa, utuczyćczę, utuczyćczysz, utucz, utuczyćczył, utuczyćczony «uczynić tucznym, powiększyć wagę (zwierzęcia); żartobliwie o ludziach: uczynić opasłym, tęgim» Utuczyć gęsi kluskami. Utuczyć wieprzka. utuczyć się «stać się tłustym, opasłym,… …   Słownik języka polskiego

• popaść się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: paść się przez pewien czas; podjeść sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krowy popasły się do południa na koniczynie. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …   Słownik języka polskiego

• popaść — I dk Vc, popaśćpadnę, popaśćpadniesz, popaśćpadnij, popaśćpadł, popaśćpadłszy popadać ndk I, popaśćam, popaśćasz, popaśćają, popaśćaj, popaśćał 1. «wpaść, dostać się w coś, zostać opanowanym przez coś; pogrążyć się w czymś» Popaść w tarapaty, w… …   Słownik języka polskiego

• zapaść — I dk Vc, zapaśćpadnę, zapaśćpadniesz, zapaśćpadnij, zapaśćpadł, zapaśćdłszy zapadać ndk I, zapaśćam, zapaśćasz, zapaśćają, zapaśćaj, zapaśćał 1. «osunąć się w głąb, spaść, opuścić się w dół; stać się wklęsłym, wklęsnąć; zagłębić się, pogrążyć się …   Słownik języka polskiego

• upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… …   Słownik języka polskiego

• odpaść — I dk Vc, odpaśćpadnę, odpaśćpadniesz, odpaśćpadnij, odpaśćpadł, odpaśćpadłszy odpadać ndk I, odpaśćam, odpaśćasz, odpaśćają, odpaśćaj, odpaśćał 1. «oddzielić się, oderwać się od miejsca przyczepienia, umocowania; odlecieć, spaść z czegoś» Tynk… …   Słownik języka polskiego

• opaść — I dk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy opadać ndk I, opaśćam, opaśćasz, opaśćają, opaśćaj, opaśćał, opaśćany 1. «osunąć się z góry na dół» Mgła opada. Głowa opadła mu na poduszki. ◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić,… …   Słownik języka polskiego

• odkarmić — dk VIa, odkarmićmię, odkarmićmisz, odkarmićkarm, odkarmićmił, odkarmićmiony odkarmiać ndk I, odkarmićam, odkarmićasz, odkarmićają, odkarmićaj, odkarmićał, odkarmićany «odżywić, utuczyć kogoś karmiąc go obficie przez pewien czas» Dobrze odkarmione …   Słownik języka polskiego